Έσιει κάτι σπίθκια

αρκοντικά μα παραμελημένα

<<<<>>>>

που κλαίσειν.

<<<<>>>>

Εκατεβάσαν το λάβαρο τζιαι καρτερούν.

- Την ταφή;

<<<<>>>> 

Ταπείνωση

                                                

                                                                      Photo by Henri Cartier Bresson

 <<
        Κύριε Ιησού Χριστέ

        η Ελπίς Ημών -

       - Ελέησον Με.

        Να 'μαι 'γώ πο 'ν να Γεννήσω τον Αντίχριστον;

        Γιά τη Μάνα του;
                                               >>

Τρίο Τεκκέ

    
Όταν η παρεΐστικη διάθεση δημιουργεί.
Τα ρεγγέτικα μιλούν από μόνα τους (και πολύ καλύτερα από μένα).

[έβγαλαν και δισκάκι made in cyprus]

Η Κρήτη του Πάθους

Έρκεται το αγρίμι της Κρήτης!

Συναυλία Ψαραντώνη στις 12 Οκτωβρίου στο Αρχοντικό της οδού Αξιοθέα.

Στις 8:30.

Προσευχηθείτε να μας κάμει τη χάρη ο καιρός.

Λέει ο ποιητής

"Η ιστορική αμνησία είναι μια μορφή αυτοκτονίας, όχι εθνικής, αλλά προσωπικής, όπως η άγνοια"

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Έτοιμοι; Άουτς!

Τούντα καρούμπαλλα που εγεμώσαν οι δρόμοι πότε επιτέλους θα κάτσουν;

Είπαμεν να μεν βουρούμεν αλλά όι τζιαι να σταματούμεν τέλλεια. Ας τα πλατύνουν τουλάχιστον, να περνούμεν με 40 τζιαι να μεν ξηλωννούμαστεν.

Εκαταντήσαμεν να βουρούμεν γιατρούς τζιαι παραγιατρούς για τους αυχένες μας τζιαι τες μέσες μας - εσύ ακόμα;

Ε μα πόσα ΠΠάτΤα ναντέξουν τζιαι τούτα. Πολλά απάθρωπον τούτο που γίνεται. Άτε οι γεροί: οι άλλοι που έχουν ήδη αυχενικό πόθθεν να πηαίννουν για να με φεύκει η κκελλέ τους;


Άμαν τον άθρωπον έν τον προσέχουμεν ίνταλως να κουμαντάρουμεν τζιαι τη φύσην;

Πώς σου φαίνεσται!

Τούτος ο χώρος εχρησιμοποιήθηκε αρχικά ως παροχέας διευκολύνσεων στες μπλογκοκουβέντες μου. Για κάποιον περίεργο λόγο - ίσως και σκοτεινό - τούτος ήταν ο πιο απλός τρόπος να αφήνω εύκολα ένα μέηλ άμαν ελαλούσα κάτι τζιαι να μου έρκουνταν ταυτοχρόνως οι απαντήσεις που με ενδιέφεραν. Επροσπάθησα αλλά άλλον τρόπον που τούτον έν ήβρα.

Με τον καιρό το λευκό μπλογκ (και άλλοι παράγοντες) άρκεψε να με κεντρίζει, εσκέφτουμουν να το γεμώσω - αλλά: άθρωπος που σέβεται και επικροτεί την επωνυμία να φκεί με ψευδώνυμο;

Το ψευδώνυμο το λοιπόν εδημιουργήθηκε όταν έπιασα με να θέλω να πω κάτι αλλά χωρίς να δείξω ποιος είμαι - εξέραν με κάποιοι τζιαι η ταυτότητα (το παρελθόν μου δηλαδή) εφάνηκεν μου ξαφνικά να με περιορίζει γιατί έν έθελα να τα πάρουν στραβά τζιείνα που ήταν να τους πω - όπως υπήρχε περίπτωση.

- Να το παραιτήσω λαλείς τζιαι να αρκέψω ένα καινούργιο επώνυμο;
- Τόσα πράματα επαραίτησες τα στη ζωή σου - χαράς το πράμα! (λαλεί μου τζι' η Ορθοδοξία)

Με το πολλύν πήαινε έλα επείστηκα ότι έσιει πράματα που άμαν φκαίνουν ανώνυμα έχουν παραπάνω βάθος. Όι πως είμαι τζιαι κανένας επώνυμος πολίτης δηλαδή αλλά έτο: εν όπως την λαϊκήν μας παράδοση - ένα πράμαν. Η ανωνυμία της έσιει κάτι το οικουμενικό.

Η απόφαση επάρθην, εσφραγίστην γερά, έμπηκεν τζιαι η βούλλα τζιαι σαλπάρουμεν. Τούτον το μπλογκ εννάν ανώνυμο τζιαι θα ασχολείται με θέματα που η ανωνυμία τουλάχιστον δεν τα μειώνει. Πέραν τούτου το ψευδώνυμο θα είναι συνεπές και ως εκ τούτου αποτελεί ταυτότητα.

Ανώνυμοι ευπρόσδεχτοι. Όποιος θέλει μπορεί να μου στείλει το κείμενο του τζιαι αν τα έβρουμεν θα του το αναρτήσω. Ακόμα τζιαι να μπει συμπλόγκερ άμα θέλει.

Καλή μας διαδρομή.

Ανοίξαμε και γιορτάζουμε!

Τζιερνώ λουκκούμιν κουλλουροτόν. Έλατε κόσμε έλατε!