φώτο Robert Capa, Ισπανικός Εμφύλιος
Ναζιάρα μου χαρά,
λεβεντομούτσουνη μου!
Περνώ που δίπλα σου ξυστά
να μεν με δεις κατάμματα
τζιαι φύει σου το καμάρι
- τζιαι φοηθείς τζιαι πνάσεις.
[Στο γατάκι που εμπήκε στες ζωές μας με το "έτσι θέλω" τζιαι σημάδεψεν τες για πάντα. Όσο απρόσμενα μας ήρτε άλλο τόσο έφυε. Τζι' άφηκεν μας ούλλους σύξυλους.]
3 σχόλια:
Ναν καλά όπου τζιαι νά' ναι.
Tωρά τελευταία εμπήκε στη ζωή μας ένα γατάκι,εν θέλω να σκέφτομι κάτι τέτοιο γιατί ξέρω τον πόνο.Να πάρετε άλλο!! αργότερα
πράγματι δένεσαι πολλά με τα ζωάκια. Επεριμέναμεν ότι ήταν να πάει που αυτοκίνητο σε κάποια φάση. Είμαστε σε κύριο δρόμο τζιαι δεν τον εβάλαμε μες το σπίτι.
Ομως εδεθήκαμε μαζί του παρόλους τους γνωστούς κινδύνους. Το στιχάκι επροέκυψε που τούντο δέσιμο, το αίσθημα χαράς που μου επροκάλεσε λλίες μέρες πριν "κρεπάρει" (κυριολεχτικά).
Δημοσίευση σχολίου