Σύγχρονη σκλαβιά

                           φώτο Νίκος Οικονομόπουλος, πρόσφυγες της Σομαλίας

Μες τούντες μέρες έγινε το 2ο φεστιβάλ κυπριακών ταινιών που είσιε θέμα του για δεύτερη χρονιά την εισβολή/κατοχή/προσφυγιά. Μες τα πολλά και διάφορα τραγικά που είσιε είδα τζιαι μανάες να κλαιν τα παιθκιά τους, γυναίκες να παραπονιούνται πως ο γείτος του συνοικισμού δεν είναι όπως το γείτονα του χωρκού τους. Τα παιθκιά τους, οι συγγενείς τους, η γειτονιά τους εδιασκορπίστηκε σε ούλλη τη Κύπρο τζιαι δεν ζιουν πλέον ούλλοι μαζί όπως εζούσαν έτσι ωραία στο χωρκό τους. Το χωρκό τους είσιεν αέρα ελευθερίας, οι προσφυγικοί συνοικισμοί εν αφύσικοι τζι' ασφυχτικοί. Είχαν τα φκιόρα τους, τες ανέσεις τους. Εζιούσαν σαν άρχοντες.

Όπως έπρεπε να ζει ο καθένας μας.

Κι όμως, αξιοζήλευτε πρόσφυγα. Η καινούργια ζωή που σου επροσφέραν ήταν ό,τι πιο σύγχρονο εμπορούσε να φανταστεί κανείς στην Κύπρο του '74. Σήμερα ούλλοι προσπαθούν να αποκτήσουν τες προσφυγικές σου ανέσεις. Ένα δίπατο μιτσικουρτίν με μια σταλιά αυλούα, μακρυά που γονείς και λοιπούς συγγενείς.

Άγνωστοι μες τους άγνωστους. Στην απόλυτη ελευθερία.

στον Νιαουρή

              φώτο Robert Capa, Ισπανικός Εμφύλιος

Ναζιάρα μου χαρά,

λεβεντομούτσουνη μου!

Περνώ που δίπλα σου ξυστά

να μεν με δεις κατάμματα

τζιαι φύει σου το καμάρι

- τζιαι φοηθείς τζιαι πνάσεις.

 

[Στο γατάκι που εμπήκε στες ζωές μας με το "έτσι θέλω" τζιαι σημάδεψεν τες για πάντα. Όσο απρόσμενα μας ήρτε άλλο τόσο έφυε. Τζι' άφηκεν μας ούλλους σύξυλους.]

Οι Χειμερινοί Στην Κύπρο!

Αν το θέλει ο καιρός θα τους δούμε και θα τους ακούσουμε τη Δευτέρα στην Αξιοθέα (προσευχές, παρακλήσεις ευπρόσδεχτες).

Ω!Ε!
Ω!Ε!

Σύγχρονη Κλασσική Μουσική - Συναυλίες

Από το ίδρυμα Φάρος την Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου και για τέσσερις συνεχόμενες βραδυές. Θα παρουσιαστούν και έργα κύπριων.

Οι τρεις πρώτες στη Λευκωσία (The Shoe Factory, 8:30), η τελευταία η οικολογική στο Δελίκηπο (The Olive Grove, 7:30).

Το πρόγραμμα αναλυτικά από τη σελίδα τους.
Είσοδος 22 ευρώ.

Η δύση της ανατολής - Σταύρος Τορνές

Έσιει τζιαιρό που αντιστέκουμαι στη σύγχρονη ρουτίνα ζωής. Εν τόσο αφύσικη τζιαι ασφυκτική. Η τεχνολογία εξ/ζόρισεν μας άσιημα.

- Έμαστρε εν παγωνιά. Εννα πάω νάκκον νωρίς σήμερα έσσω, να ππέσω να συβράσω.
- Όι γιε μου, πού εννα πάεις; Ανάφκω σου τη θέρμανση, έτα τζιαι θκυο πανατόλ ενισχυμένα τζιαι συνεχίζουμεν.

- Έμαστρε εν πυρά.
- Όι τζιαι έτσι! Άναψε το αρκοντίσιον, πιάε τζιαι παγάκια νύφτου τζιαι εν εντάξη.

- Έμαστρε ενύχτωσε. Έθθωρω καλά, πονούν με τα μμάθκια μου.
- Άναψεν τη λάμπα τον γιο μου! Να κάψουμεν νάκκον πετρόλαον!

Εκαταντήσαμεν απάνθρωποι. Φαγάνες τζιαι απάνθρωποι. Δουλεύκουμεν, δουλεύκουμεν, δουλεύκουμεν, τρώμεν, γλέπουμεν την τηλεόραση τζιαι τζιοιμούμαστε, Ζώα κανονικότατα. Ευτυχώς που παίζουν οι καμπάνες κάθε Κυριακή να μας θυμίζουν πως είμαστε πλασμένοι για πιο τρανά πράματα. Εξηχάσαμε τζιαι γιατί πάμε δουλειά, γιατί τρώμε, γιατί θέλουμε να ζιούμε. Αλλό λλίον τζιαι ούτε να αυτοκτονούμεν έν θα μπορούμε μέσ' τούντην κοινωνία μας, όπως λαλεί ο Τορνές.

Το βίντεο εν που ένα ντοκυμαντέρ αφιέρωμα στον Σταύρο Τορνέ, σπουδαίο, ιδιόρυθμο σκηνοθέτη που μόνο ελάχιστοι γνωρίζουν. Τζιαντέχουν να δουν τα έργα του. Τα αποσπάσματα που την ταινία του ξεκινούν στο 3ο λεπτό περίπου τζιαι πάσειν ως το τέλος.


 

Ελληνικοί Καημοί Ι

Ή αλλιώς ερμηνείες που ξεσηκώνουν τη ψυχή και ορίζουν τον ελληνισμό. Πρώτη πρώτη η "Ελενίτσα μας".

Συναυλία BaBa ZuLa

Αύριο βράδυ (15.5) στη Narnia (περιοχή Arabahmet, πας με τα πόδια).  Κάτι μεταξύ ροκ,ψυχεδελειας, παράδοσης. Με ενδιαφέρουσα παρουσίαση και αρκετές συμμετοχές σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ.

Για να τους διαβάσετε:
http://en.wikipedia.org/wiki/Baba_Zula

Για να τους ακούσετε:
http://www.myspace.com/babazula

Τρίο Τεκκέ - συναυλίες

Διαρρήξεις στη Δασούπολη

Τες τελευταίες μέρες, έως και μήνα, έχουν γίνει πάρα πολλές διαρρήξεις στη γειτονιά μου. Μεινίσκω στη Δασούπολη. Επισήμως έν άκουσα κανέναν να ενημερώνει τους κατοίκους της. Πολλοί δεν γνωρίζουν τίποτα.
Έσιει δέκα μέρες να κοιμηθούμε καλά το βράδυ. Είμαστε όλοι με ένα κόμπο στο στομάχι, πετασσούμαστε ίσια πάνω στο πρώτο τρίξιμο. Πρώτα ήταν μόνο χρηματικές κλοπές σε σπίτια. Βρίσκουν κανένα παράθυρο που ένναιν καλά κλειστό και μπαίνουν μέσα την ώρα που κοιμάσαι, κλεβουν όσα μπορούν και φεύγουν. Μετά ήταν η μεγάλη ληστεία σε καφέ της περιοχής. Απειλές με μαχαίρι. Μετά ήρτεν ο βιασμός και κακοποίηση μιας κορούς που προφανώς εμείνισκε μόνη της. Εμπήκε για να κλέψει τζιαι είπεν να κάμει τζιαι καμιά άλλη δουλειά αφού ήβρεν ευκαιρία. Επισήμως δεν είπαν σε ποια περιοχή της Λευκωσίας έγινε το τελευταίο. Είπαν μόνο ότι στην συγκεκριμένη περιοχή σημειώθηκαν πρόσφατα πολλές διαρρήξεις. Μάλιστα.

Πού έννα πάει τούτη η κατάσταση; Ανακοινώσαν σκίτσο του βιαστή - άτε να τον έβρουμεν. Τζιαι άτε τζιαι ήβραμεν τον, εννα τον πιάσουν; τους άλλους που "δουλεύκουν" μαζί του;

Εκουραστήκαμεν πολλά. Ζούμε σε εμπόλεμη κατάσταση. Εσταματήσαμεν ξαφνικά να απασχολούμαστε με τες δουλειές μας και τα όνειρα μας. Γιατί έν μας κοντεύκει η αστυνομία να συνεργαστούμε; Μεινίσκει τζιαμέ αμίλητη, παθητική.

Φοούμαι ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει όσο πάει αν δεν κάμουμεν κατι. Τζιείνοι εν οργανωμένοι. Πρέπει να οργανωθούμε τζιαι εμείς.

Επιάσαν μας!

                                                             Από την ταινία The Kid


Εψές εδιαρρήξαν μας. Εγυρεύκαν ριάλλια. Χάρτενα, ψιλά αλλά όι πλαστικά. Αρκετά επαγγελματίες και αρκετά γυμνασμένοι. Μόνο που πρέπει να εκατσιαρίζαν παραπάνω που το κανονικό, γιατί ενόσαμεν τους. Έβαλα του μια παουρκά... Ευτυχώς εφύαν. Και με τους γειτόνους παρομοίως. Εκαταφέραν πάντως να φύουν χωρίς τον παραμικρό θόρυβο. Εφανήκαν τζιαι οκ. Επιάσαν μόνο τα λεφτά, τα υπολοιπα ήβραμεν τα ποτζιεί ποδά. Ούτε στην Ελβετία να ήμασταν! Εν εισαγώμενο το σύστημα αλλόπως.

Καλά να πάθουμεν. Όσπου είσιεν δουλειές εφέρναμεν κόσμο και κοσμάκη. Τωρά που ελλιάναν οι δουλειές, οι αθρώποι εμείναν οι ίδιοι (ή τζιαι επολλύναν) τζιαι ούλλο ποτούτα θα έχουμεν. Όσπου έν μας πειράζουν καλά ένι.

Τζιαι τούτοι να φάσειν θέλουν. Ή να πάρουν τη δόση τους. Τί να κάμουν; Έν ναιν εύκολο να μπαίνεις έσσω του άλλου σαν τζιοιμάται για να του πιάσεις το τσεντί του που το σάκκο. Να δούμε σε τί ψυχολογική κατάσταση βρίσκουνται.

Εγώ πάντως αν δεν είχα φαΐ εννα ξενοδούλευκα για ένα κομμάτι ψωμί. Γιά ήταν να πιάσω τα όρη. Νάβρω κανέναν να μου δείξει ίνταλως να ζιω που τη γή τζιαι τα ζώα της. Απλά πράματα. Τζιαι όσπου πάει. Ντα έντζιαιν να ζούμεν με τα όρη.

Εσώτερη ελευθερία - Αντρέι Ταρκόφσκι

                                                                Από την ταινία Καθρέφτης

"Όποιος θέλει να είναι ελεύθερος είναι πάντα ελεύθερος."

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

                                                                   Από την ταινία Στάλκερ

"Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να είσαι ελεύθερος χωρίς να ζητάς την άδεια κανενός."

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Κυπροποίηση

Οι μετανάστες στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν σε ένα τόπο αρκέφκουν τζιαι συμπεριφέρονται όπως τους ντόπιους. Ό,τι θωρούν παίρνουν, και στην περίπτωση μας αρκέφκουν τζιαι παρκαρίσκουν όπου έβρουν, φκαίννουν που το αλτ χωρίς να σταματήσουν, ξύζουν καπάλιν λαχεία, "Εν κρυάδα σήμερα!",  "Γεια σου κόρη!", "Ντάξη αγάπη μου.", "Ρε, έφυες!".

Ως τωρά εθωρούσα τα τούτα ούλλα με μια δόση ελαφρότητας. Μικροπράματα, ωραία. Παίρνουν τζιαι που τα καλά μας κατιτίς, φέρνουν μας τζιαι τούτοι τα δικά τους. Ώσπου τζιαι είδα μια μιτσιά ρωσσίδα μαθήτρια του δημοτικού να ππουννιαρίσκει με μίσος το περιοδικό της ομόνοιας.

-Μα τί κάμνεις τζιαμέ;
-... [ππουνιές]
-Με ποιαν ομάδα είσαι;
- Αποέλ!

Μάσσιαλλα μας, έν μπορώ να πω. Μια χαρά τα εκαταφέραμεν. Οι νέοι κύπριοι είναι εδώ. Άμαν ακούσω και το "όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους" θα κοιμούμαι ακόμα πιο ήσυχα τα βράδια.

                                           Ποδοσφαιρική μυθολογία - Γιάννος Δημητρίου

Ισορροπίες

                                            

                                                            Φώτο Κώστα Μπαλάφα

Κάθε γυναίκα έχει καθήκον να γοητεύει τον άντρα.

`````````````````````````

                                                                              Φώτο Κώστα Μπαλάφα

Και κάθε άντρας να στηρίζει τη γυναίκα.

`````````````````````````

Άτιτλο

Πόψε επήα στο Πάνθεον - έσιει φεστιβάλ κουβανέζικου κινηματογράφου. Εσείς ακούσετε το; Τέθκοια ενδιαφέροντα events συνήθως μαθαίνω τα νάκκον ή πολλά αργά. Βομβαρδίζουν μας με τόσα τζιαι τόσα πράματα καθημερινά - βλάφτει να μας λαλούν συνοπτικά τζιαι τες πραγματικά ενδιαφέρουσες ειδήσεις; Ίντα κουραστικό πράμα που ένι να γυρεύκεις κάθε φορά τί παίζει στην πόλη σου... ώρες ώρες νοιώθω όπως τον πεινασμένο άφραγκο που ψάχνει μές τους καλάθους για καλοψημένα σουβλάκια.

Παρόλα αυτά πρέπει να τονίσω πως η κατάσταση σήμερα εν πολλά καλλύττερη παρά πριν 10 χρόνια. εχάρηκα πολλά που επρόλαβα το φεστιβάλ, Τζιαι που είδα τζιαι μιαν ενδιαφέρουσα ταινία. Τζιαι μάλιστα πάμφθηνα, σε ένα άνετο κινηματογράφο. Μαζί με τούτο όμως ήρτεν τζιαι το χαπάρι του "μάλλον οριστικού" κινηματογραφικού τέλους του Πάνθεον. Ελυπήθηκα πάρα πολλά για τούτο. Ταινίες γιοκ στο Πάνθεον. Πιττί. Πάππαλλα. Εξηπουλήσαμεν. Έν έσιει φράγκα πιον. Η πόλη έν στηρίζει, ετελειώσαν οι αν(τ)οχές. Επεθάναν μας. Εχάσαμεν.

Εχάσαμεν ένα ωραίο χώρο στο κέντρο της πόλης που εφιλοξενούσε κινηματογραφικά φεστιβάλ. Πόσους άλλους τέθκοιους χώρους έχουμεν σε ολόκληρη τη λευκωσία; 2; 3;
ελάχιστους.

Τελευταίο προγραμματισμένο φεστιβάλ οι κινηματογραφικες μέρες τον άλλο μήνα. Η Λευκωσία μετρά μια μεγάλη ήττα πνευματικών διαστάσεων. Φαίνεται πως που την ευρώπη μόνο τες γραμμούες για τους τυφλούς επιάσαμεν. τζιαι τες χορηγίες. τωρά πως εφαρμόζουνται τζιαι τούτα εν μια άλλη ιστορία. Ή μάλλον πολλές.

Εμαράζωσα. Πολλά. Θρηνώ. Τον άδικο καπιταλιστικό χαμό σου. Τζιας είσαι ζωντανό ακόμα.

Προσοχή! Ακολουθεί διαφήμιση

Οι χειμερινοί κολυμβητές κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό καινούργιο δίσκο. Και τί δίσκο! Ένα κι ένα είναι τα τραγούδια. Τα περισσότερα ντυμένα παλιομοδίτικα, με τη φωνή του Μπακιρτζή.

Το βίντεο είναι από πρόσφατη συναυλία τους. Αυτούσια τραγούδια του δίσκου κυκλοφορούν στο youtube.

Το όνειρο της στιγμής

 photo by H.C. Bresson

Επερπατούσε μέσα σ'ένα κτίριο, παλιό, ωραίο, πολυόροφο με καλυμμένους διαδρόμους. Είσιε ένα βρεφος στα σιέρκα της, νάκκον αναγιούμενον αναγεννησιακό. Έκατσε σε μια γωνιά τζιαι έφαε κάτι. Την ώρα πουταν να σηκωστεί ερέξαν κατι κορούες που μπροστά της. Νεολαία. Εκοίταξε τες με συμπάθεια. Εσκεφτηκε πως έπρεπε να ταν παράδειγμα για τζιείνες, να τους δείξει ότι εν εντάξη αν κάμουν κοπελλούιν. Όι μονο εν εντάξη. Εν τζιαι ωραία. Επήρε θάρρος που τούντη σκέψη. Εσηκώστηκε τζιαι επερπάτησε με σταθερό και συνειδητό βηματισμό.

Ήταν ήρεμη τζιαι σίουρη οτι κάμνει το σωστό. Επεριπλανήθηκε νάκκον (τουαλέτες κλπ.) σκεφτόμενη πως έπρεπε να το μάθει τζιαι ο παπάς του. Τούτον εν το σωστό. Παπά έσιει το μωρό γιατί να μεν τον ξέρει. Πάει να φκάλει τον γιο της που τη τσέντα να δει αν ναιν εντάξη – ήταν φιρμένος. Έν ανάπνεε καθόλου. Εφκαιρωσε σαν το χαρτί.

-- Το μωρό μου!

Φυσά του αμέσως μες στο στόμα. Ξανά. Τίποτε. Επαναλαμβάνει αλλό τρεις απανωτές. Τίποτε.

-- Έχασα το που μες στα σιέρκα μου!

Απόγνωση...

-- Μα ένα λεπτό. Πιάσε να δεις, σαν να τζιαι εζουλουππώσαν τα δαχτυλούθκια του.

Ξαναφυσά του. Έκλαψε.

Ζεστή κοιλάδα - η ιαματική

Καταπραϋντική, αγχολυτική, αντικαταθλιπτική, αναζωογονητική.
Ψυχοπνευματικό τονωτικό. Στηρίζει τον καλό εαυτό, ζεσταίνει και ηρεμεί τα κρύα βράδια.

Ακούγεται κατά μόνας, σε δυνατή ένταση ή με ακουστικά (προσοχή! όχι και τα δύο μαζί!).
Κατά προτίμηση το βράδυ. Υποδεχτείτε την ζεστά, σαν ένα αγαπημένο πρόσωπο που μόλις έφθασε στο αεροδρόμιο.
Μοιραστείτε τα εσσώψυχα της, τις ανησυχίες της. Συνοδεύστε την σε μια ερημική ταβέρνα για κρασάκι. Ερυθρό Ξηρό.

Ωραία.
Ξεχάστε τώρα όλα τα παραπάνω και αγκαλιάστε την.

διχοτόμηση!

Τάσος Παπαδόπουλος. Ο αγωνιστής, ο πατριώτης που δούλευε ασταμάτητα, μέρα νύχτα για το καλό της Κύπρου μας. Παρέα με το Μέγα Φόβο, κατάφερε να ξυπνήσει στο κακομαθημένο ελληνικό κυπραιόπουλο τον καλά κρυμμένο στα σωθικά του Τρόμο της Εισβολής. Μας θύμισε πόσο μάταιο είναι το να συνεργάζεται κανείς με την Τουρκία, τον πλέον επιθετικό γείτονα που θα μπορούσε να μας τύχει. Και το έκανε πράξη. Αρνήθηκε κάθε προσπάθεια συμβίωσης και προετοίμασε το έδαφος για την πολυπόθητη διχοτόμηση. Τη μόνη λύση που θα μας επιτρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι.

Αχ η διχοτόμηση! Αέρας πραγματικής ελευθερίας! Εννοείται πως δεν θα έχουμε καμία μα καμία επικοινωνία μαζί τους. Ούτε καν πρεσβεία δεν θα έχουμε. Για βίζα θα πηγαίνουν μέσω Αθήνας. Εκείνοι δηλαδή, γιατί εμείς δεν θα πηγαίνουμε. Στο σημείο της υπάρχουσας ή κάποιας άλλης διαχωριστικής γραμμής θα τοποθετηθεί μάλιστα κι ένα τεράστιο ηλεκτροφόρο δίχτυ που θα απλώνεται από ανατολή σε δύση και θα διασφαλίζει την παντοτινή προστασία μας από τα δόντια του καρχαρία και των παρανόμων.

Μόνο έτσι θα διατηρηθεί η ελληνικότητα του νησιού ατόφια και θα αποφύγουμε μια νέα μικρασιατική καταστροφή. Μόνο έτσι δεν θα περάσει ο επεκτατισμός της Τουρκίας. Θα μπορεί να έχει όσες στρατιωτικές βάσεις και εποίκους θέλει ακριβώς πίσω από το δίχτυ αλλά όχι πέρα απ' αυτό. Θα μπορεί να δώσει όσες βάσεις θέλει σε άλλες χώρες αλλά μόνο μέχρι το δίχτυ. Θα μπορούν να έχουν όλα όσα επιθυμούν, μέχρι το δίχτυ όμως.

Θα τους γίνουμε πραγματικός βραχνάς. Σκέψου μόνο πόσα πράγματα δεν θα μπορούν να ελέγχουν λόγω της δικής μας αυτόνομης ύπαρξης! Και πόσες μάταιες προκλητικές εναέριες πτήσεις θα μπορούν να κάνουν πάνω από τα κεφάλια μας! Έτσι! Να μάθουν τί εστί Έλληνας! Και μάλιστα Ευρωπαίος!

Στον πρωτεργάτη της διχοτόμησης θα είμαστε παντοτινά ευγνώμονες.

Ελβετία

"Η Ελβετία είναι μια απίστευτα καθαρή και περιποιημένη χώρα, στην οποία μπορείς να νιώσεις άνετα, κυρίως αν επιθυμείς να ξεφύγεις από το καθημερινό άγχος και ν' αναπαυθείς. Μοιάζει, κατά κάποιο τρόπο, με φρενοκομείο. Παντού ησυχία, ευγενικές νοσοκόμες, καλωσυνάτα χαμόγελα."

- Απόσπασμα από έγκυρο περιηγητή της δεκαετίας του 70.

Αντιρρήσεις; εγώ καμία!